Przeglądając ostatnio archiwum swojego bloga stwierdziłam, że w 2019 roku, gdy jeszcze nikomu nie śniło się o pandemii, a ja zyskiwałam zawodową wolność, marzyłam by wrócić do malowania, zacząć pisać o swoich podróżach, nauczyć się odnawiać stare meble, skończyć kurs fotograficzny, śpiewać w chórze, uprawiać ogródek, jeździć na rowerze i wykorzystać maszynę do szycia, która stała kilka lat nie używana...
(http://zuz-anna.weebly.com/blog/rok-2019-rokiem-zmiandla-mnie?)
Minęło 3 lata, przewala się czwarta fala pandemii, a ja... większość z tych marzeń spełniłam.
Maluję od 3 lat w pracowni krakowskiej artystki Katarzyny Bruzdy-Lecyk
(Iluminatornia – Katarzyna Bruzda https://www.iluminatornia.pl),
nawet miałam w Krakowie wernisaż w czerwcu tego roku.
Od lata 2019 ( z przerwami na "lockdowny") śpiewam w chórze "Symfonia Śpiewaków", pod dyrekcja Sebastiana Sikory.
Od trzech lat ,z różnym skutkiem, uprawiam swój mały ogródek przy domu, nie mówiąc o oranżerii w jaką zamienia się mój balkon i okna w mieszkaniu.
Opisuję swoje podróże i wymieniam z Martą z" Heart Made Moments - pracowni ręcznie robionych albumów" i jej dziećmi.
Na maszynie poszyła moja siostra podczas pobytu u mnie.
Został kurs fotograficzny i kurs renowacji starych mebli, ale przecież cos musi zostać!
Mogę się więc czuć kobieta spełnioną!!!
Pandemia i wszystko, co się z nią, przez nią i wokół niej dzieje, nauczyły mnie nie przywiązywać się do planów, ale cieszyć z każdego dnia - gdy świeci słońce, ale też , gdy pada (bo mogę posiedzieć w ciepłym domu z książką).
Oczywiście martwi mnie to, co się w świecie bliskim i dalekim dzieje, ale robię to, na co mam wpływ i jakąkolwiek sprawczość.
To bardzo niepopularne hasło wróciło do mnie z czasów, gdy uczyłam się "trenerskiego rzemiosła"... "sieję dobro wokół siebie". Pomagam, jeśli mogę pomóc, uśmiecham się do ludzi, powstrzymuje się od natarczywych uwag (np. gdy ludzie nie noszą masek).
Jestem naiwna? To nie jest "sianie dobra"? Co w takim razie nim jest?
Chór "Symfonia Śpiewaków"
