Przez tyle lat pisałam swoje dzienniki, wyklejałam je różnościami, aż trzeba je było spinać gumką by się zamknęły, a nie wiedziałam, że tworzę "ART YOURNALE"...
Skoro jednak już wiem, zrobiłam dwa "prototypy" i zamierzam zaproponować je jako temat warsztatu. Już nie przed latem, ale po wakacjach spodziewajcie się oferty...

         Możecie zobaczyć przykład:

Tak wygląda okładka...

        To tylko kilka kolorowych stron, na których próbuję różnych technik - colage, symetryczne bryły, wycinanki z ozdobnych dziurkaczy, malowane pieczątki, maski, kredki, farbki, papier do scrapbookingu, kompozycje z katalogów... Wszystko, co wpada w ręce można przerobić...
No, może PRAWIE wszystko.

        I pamiętajcie, że ten zeszyt jest dopiero w fazie tworzenia.
Cytaty muszą "same wpaść w ręce",  różne mądre myśli albo rodza sie w głowie, albo napotykam na nie w książkach, czasopismach...

                       Po długich przygotowaniach, przesuwaniu terminu, uzupełnianiu obrazków, udało się wreszcie zrobić warsztaty poświęcone Mapie Marzeń.

                                              Efekty, jak zawsze, są niespodziewane i cieszą oko.

              Tym razem oprócz map robionych tradycyjnie na bristolu, można było spróbować "wersji artystycznej", na blejtramie i z użyciem farb oraz masek.

Na marzenia nigdy nie jest za wcześnie, ani za późno i chociaż w tym roku robiliśmy nasze Mapy trochę późno,gdy  za oknem rozbuchana wiosna...to
                                                                                NIECH SIĘ SPEŁNIAJĄ

               W naszym dorosłym świecie jest tyle negatywnych uczuć, bezinteresownej nieżyczliwości, zawiści i złości, że z wielka przyjemnością zanurzam się czasem w świat dziecięcej fantazji.
               Jak bowiem nie kochać tych księżniczek, królewien, wróżek i syrenek?
Jak nie próbować zrozumieć i zobaczyć czym się różnią a co je łączy?

To na przykład są trzy wróżki. Nie wiem jak nazywa się pierwsza, ale druga to Wróżka-Zębuszka, a trzecia Wróżka- Tęczuszka

A wiecie co jedzą wróżki? Czym się żywią?
A czym się różnią wróżki od księżniczek?

                                                                          JA JUŻ WIEM!!!

                  W pierwotnym założeniu miał to być blog wyłącznie o "rękodziełach...wycinanych, 
klejonych i szytych"... ale druga część tytułu to "życiem malowane", więc maluje tu różne
rzeczy, które graja mi w duszy...
Np. impresje fotograficzne z podróży i z okolic. To truizm może, ale Polska jest naprawdę piękna. Warto tak na nią patrzyć.

Wielkopolska. Wieś, którą lubię odwiedzać o każdej porze roku. Został tam spory kawałek mojego serca.

Miasto, w którym mieszkam, podziwiam i... kocham. Bo jest  bliskie, znajome.
Czasem piękne, czasem szare, czasem brzydkie, ale moje.

                  Udało mi się uczestniczyć w premierze nowego filmu "Wszystko gra".
Kupiłam zaraz po tym zdarzeniu płytę z piosenkami do filmu nagranymi i słucham jej często.
Piosenki przypomniały mi lata, w których słuchałam ich w "pionierskim" wykonaniu, to piosenki niosące wiele wzruszeń i wspomnień.
 W nowej aranżacji też pięknie brzmią.
I jaką piękna Warszawę o świcie możemy pooglądać.
Polecam!!!!

"W moich snach wciąż Warszawa
Pełna ulic, placów, drzew
Rzadko słyszysz tu brawa
Częściej drwiący to śmiech
Twarze w metrze są obce
Bo i po co się znać
To kosztuje zbyt drogo
Lepiej jechać i spać..."
                              Tekst podobno z 1991 roku... Mija 25 lat i NIC SIĘ NIE ZMIENIA!!!

                                                                                   "Obiecuje nam ranek wszystko
                                                                                     Co chcemy mieć
                                                                                     Miłość ludziom
                                                                                     Deszcze listkom
                                                                                     Słowom sens
                                                                                    Budzimy się do życia
                                                                                    Naiwni tak
                                                                                   Jak czasami porankiem bywa
                                                                                   Piękny świat..."

   Taki poranek, jak dziś, wymaga uwiecznienia, zatrzymania, przywoływania w dni pochmurne  i dżdżyste...
                        To nic, że w pracy i w domu od obowiązków "boli głowa". To nic, że się nie wyspałam...

                                                                               "Nadzieja i jutrzenka siostry dwie
                                                                                 Trzeba wiedzieć że są
                                                                                 Wierzyć w nie"

     Pani Janina została wywieziona do Ludwigsdorf (dzisiejsze Ludwikowice Kłodzkie) na przymusowe roboty w 1942 roku i przebywała tam do wyzwolenia w 1945 roku.
Z niektórymi koleżankami utrzymywała kontakt także po wojnie.

     Nie chciała nigdy wracać do tych lat, opowiadać córkom o pobycie i ciężkiej pracy. Czasem wyrwała się jej jakaś drobna informacja (np. że od wyziewów chemicznych wypadały kobietom włosy, że pracowały ponad siły, w bardzo złych warunkach).
       Zarówno ona, jak i jej koleżanki były bardzo biedne, pracowały ciężko, ale gdy szły do fotografa, pożyczały sobie nawzajem najlepsze rzeczy, czesały fryzury. Nawet ten nieprzyjazny świat nie mógł im odebrać kobiecości.

Mam nadzieję, że serce, jakie włożyłam w stworzenie tego albumu, oddaje mój podziw
i szacunek dla osoby, której album jest dedykowany.
                                       Pani Janino, zdrowia, siły i radości z każdego dnia!!!