Zauważyłam  pewne ciekawe zjawisko.
Pani w sklepie, która wróciła z ulicy, bo zapomniała kupionych bułek, stwierdziła : "dobrze, że to już czwartek, jeszcze jutro i wolny weekend!"...
I dotarło do mnie, że ja żyję podobnie - od weekendu do weekendu, tak odmierzając sobie czas.
A co, jeśli weekend nie jest wolny?
Co z tymi co (podobnie jak ja prze kilkanaście lat) pracują także w weekendy?

        Sama znalazłam dla siebie sposób na "live/work balance", czyli równowagę między praca i odpoczynkiem.
         Z wielką przyjemnością odwiedzam i uczestniczę w comiesięcznych spotkaniach oraz zlotach i warsztatach "Kwiatu Dolnośląskiego" , grupy zróżnicowanych wiekowo kobiet, dziewczyn, matek i babek..., które zajmują się rękodzielnictwem.
           Dobrze rozumiem teraz inicjatywę zwaną "darciem pierza", gdy kobiety na wsi spotykały się i pod pretekstem tegoż właśnie darcia pierza, śpiewały, rozmawiały, żartowały, nie tylko bawiąc się , ale
i  wspierając.
              W ramach tych spotkań i zajęć  stworzyłam kilka udanych rzeczy, których finalny obraz przedstawię wkrótce. Dziś fragmenty z działania...

Taki kopertowy albumik robiłam na warsztatach z Cynką

Nauczyłam się też robić kwiatki z foamiranu z Agą C.

nTa skomplikowana (ale tylko na początku) konstrukcja to inny, bardzo pomysłowy album wg pomysłu mojej imienniczki, Zuzy G.

A w ostatnią niedzielę tworzyłyśmy jeszcze inną wersję albumu kopertowego, wg instrukcji Dobrusi.



                       No i jak tu się nie cieszyć, gdy wciąż można się czegoś uczyć, z kimś "bawić" i inspirować.
Jesteśmy wzajemnie dla siebie inspiracją i w takim towarzystwie nie trzeba czasu odliczać
"od weekendu do weekendu".
          
                  Życzę  i Wam takich możliwości i takich ludzi, którzy powodują, że "rosną nam skrzydła".

      Dziś trochę wspominkowo...

      Na blogu Rupieciarnia.com , który śledzę z ciekawością i przyjemnością, znalazłam wpis o albumie dla przyszłej mamy. Wtedy przypomniałam sobie pewne zdarzenie.

      Przed kilkoma laty prowadziłam zajęcia i jedna ze studentek nie mogła na nie chodzić, bo jej ciąża była zagrożona.
Bardzo jednak chciała zaliczyć przedmiot, ale jak „odrobić zastępczo” zajęcia, na których uczymy się działań teatralnych, różnych technik plastycznych , tańca, muzyki…

Zaproponowałam jej tworzenie „Dziennika dla bliźniaków”. Pisała w nim, wyklejała, oddawała w rożny sposób to, co działo się na naszych zajęciach, ale adresując do swoich dzieci, które miały się dopiero urodzić.
Przyniosła mi ten dziennik na zaliczenie. Pociągnęła go do 2 pierwszych miesięcy życia dzieci…
Przyznam, że był to BARDZO WZRUSZAJĄCY dokument.

Marta z "Rupieciarni" zrobiła dla przyszłej mamy  piękny, profesjonalny album. GRATULUJĘ!

Ale tamten dziennik, tworzony w zwykłym zeszycie bez linii i kratek… też był piękny!!!
Aż żal, że go nie sfotografowałam, ale chyba był zbyt osobisty...