Od 2016 roku , co roku, przygotowuję się do Świąt wykonując tzw. GRUDNIOWNIK.
Czym jest Grudniownik?
To rodzaj scrapowego dziennika, prowadzonego dzień po dniu od 1 do 24 a częściej do 31 grudnia, który pozwala lepiej, bardziej świadomie, przygotować się do Świąt Bożego Narodzenia, a także do Nowego Roku.
Jeżeli w różny sposób dokumentujemy każdy dzień, możemy spokojniej zaplanować prace
i świadomie rozłożyć przygotowania.
Przyglądając się i dokumentując każdy dzień, zwracamy uwagę nawet na drobne zdarzenia i przyjemności. Nawet nie zdajemy sobie sprawy, ile każdy grudniowy dzień potrafi przynieść przyjemności, ciekawostek, zdarzeń, radości albo smutków.
​    Mój pierwszy Grudniownik powstał w 2016 roku, w niełatwym dla mnie czasie. Pod koniec listopada trafiłam w trybie pilnym do szpitala. Grudzień zaczęłam od trudnej operacji, która na wiele dni wyrwała mnie z normalnego funkcjonowania. Pamiętając jednak, że będę dokumentować leczenie i rehabilitację, w każdym dniu szukałam optymistycznych akcentów, które można by było utrwalić na zdjęciu (pierwszy szron, wizyty przyjaciół, ciekawy artykuł etc.)Przypominałam sobie także różne ważne wydarzenia, które wydarzały się w grudniu: wprowadzenie stanu wojennego w Polsce, odejście mojego Taty, urodziny i imieniny przyjaciół etc.

​GRUDNIOWNIK 2016 miał format A4 i wyglądał tak :

​  Rok później zgromadziłam taką ilość ozdobnych papierów oraz zrobiłam tyle zdjęć, że żeby zbindować zgromadzony materiał, musiałam zrobić aż 2 tomy Grudniownika 2017. Te także były wielkości A4 i łączone były spiralą :

​  Album grudniowy w 2018 roku miał czarne, jednolite karty (dzięki Dobrusi – dziękuję). Nadal zachowałam format A4 i spiralę do połączenia kart.
​To był ostatni rok mojej pracy zawodowej. Z myślą o ty, czym chciałabym się zajmować w przyszłości rozpoczęłam naukę na Studium Arteterapii Instytutu Ericksonowskiego w Łodzi.

​ W roku 2019 zdecydowałam się na zmniejszenie formatu i inną technikę wykonania Grudniownika. Był wielkości A5 i składał się z kolorowych kart
z różnokolorowych scrapowych papierów o różnych motywach, a okładka była oklejona już nie papierem, a płótnem introligatorskim. Jak zwykle dokumentowałam w nim najważniejsze wydarzenia tego miesiąca :

​ I wreszcie wypełniany obecnie na bieżąco Grudniownik 2020, roku pandemii i lockdownu :

 Każdego roku przygotowania do Świąt i Nowego Roku miały inny klimat.
Czasem pełne były wydarzeń – koncerty, wyjazdy, moje wizyty u innych albo odwiedziny
w moim Domu. Czasem dokumentowały wydarzenia, które działy się u mojej rodziny czy przyjaciół. Zdecydowanie coraz rzadziej wracałam do zdarzeń z przeszłości.
​
Gdy wracam do Grudniowników z ubiegłych lat spotykam w nich także życzenia świąteczne
i noworoczne od innych – w formie kartek, życzeń na małych karteczkach, wymienianych na spotkaniach albo wpisywane bezpośrednio do Grudniownika. Któregoś roku wieszaliśmy na choince marzenia wypisane w zaklejonych serduszkach, żeby nabrały „mocy spełnienia” na Bożonarodzeniowym drzewku. Opisywałam najweselsze i najsmutniejsze Święta. Robiłam listy „Rzeczy do zrobienia” i „Prezentów dla wszystkich”. Utrwalałam na fotografiach domowników
i gości. Wykorzystywałam wycinanki z gazet i reklam. Ozdabiałam gotowymi wyklejankami, okolicznościowymi papierami scrapowymi i do pakowania prezentów komponowałam zdjęcia. Przede wszystkim jednak świetnie się przy tym bawiłam, pamiętając o tym, co już kiedyś cytowałam na swoim blogu :
„PRZESTAJEMY SIĘ BAWIĆ NIE DLATEGO, ŻE ZACZYNAMY SIĘ STARZEĆ! TO RACZEJ STARZEJEMY SIĘ, BO PRZESTAJEMY SIĘ BAWIĆ”.

Życzę więc każdemu dobrej zabawy i zapraszam do dokumentowania swoich przygotowań i tworzenia Grudniowników.

   Obecnego czasu nikt nie przewidział, ale on się dzieje, czy nam się to podoba, czy nie. Moi znajomi radzą sobie w różny sposób - spotykają się z wnukami przez okna blokowiska albo wirtualnie. Zrezygnowaliśmy ze spotkań towarzyskich, nikt nie podróżuje.
       Moim sposobem na zapełnienie czasu, zamiast słuchania ponurych statystyk covidowych i oglądania telewizji jest malowanie.
​Dotąd byłam przede wszystkim "pejzażystką". Kochałam utrwalać swoje podróże kolorowymi impresjami.

Ponieważ jednak mnie osobiście brakuje kontaktów z ludźmi, z przyjaciółmi, z szeroka rodziną, więc znalazłam sposób by jednak z tymi ludźmi być, więc... zaczęłam malować portrety.
Pierwsze były mocno niedoskonałe, ale postanowiłam nie poddawać się.
Nadal podobieństwo obrazu do oryginału jest... umowne, ale sam proces malowania wciąga jak rzadko co...
W ten sposób powstała cała kolekcja, która składa się z moich przyjaciół, rodziny i sąsiadów. Dzięki temu mogę chociaż w trakcie malowania "przytrzymać" te osoby przy sobie.

     Ciekawa jestem, jak sobie radzicie w tym stanie tak długo trwającej  kwarantanny?

        Mnie obecnie "towarzyszą" już osoby namalowane na portretach i poczucie odosobnienia nie jest tak przykre.