Ósmego października 2022 roku odbył się w poznaniu kolejnyzlot miłosników scrapbookingu. Organizacyjnie trudu tego podejmuje się Koło Gospodyń Miejskich i Wiejskich w Poznaniu. Nasze koleżanki, które chętnie odwiedzaja także Dolnoślaskie Warsztaty Craftowe we Wrocławiu.
Do Poznania zjechały sie miłośniczki scrapbookingu z całej Polski.
​Tym razem obowiązywały kolory żółto-pomarańczowo-morelowo-brązowe, czyli kolory jesieni.
Przyznaję, że stroje niektórych uczestniczek wzbudzały zachwyt, a kolorowy tłum, który zapozował do zbiorowego zdjęcia, był olśniewająco liczny.

Tradycyjnie można było przywieźć tzw." tytkę", czyli papierową torebkę z prezentem, specjalnie ozdobioną na zlot. W środku "obowiązkowy" był czekoladownik  (oczywiście z czekoladą). Reszta zawartości zależała od inwencji twórcy tytki. O godzinie 13.00 tytki były losowane i każdy ofiarodawca, został właścicielem tytki zrobionej przez kogoś innego.
Każda torebka była już swoistym dziełem :
​

Tradycyjnie na zlocie można było uczestniczyć w warsztatach, pokazach oraz zrobić zakupy w sklepach dla rękodzielników.

Dla chętnych udostępniony był specjalny długi stół, z materiałami sponsorowanymi przez wystawców, przy którym można było na miejscu tworzyć różne scrapy.
​

Organizatorki zadbały zarówno o wrażenia estetyczno-dekoracyjne 

...jak i kulinarne... Niestety, serwowanych drożdżówek, tarty, zupy dyniowej, kanapek, ciastek i kanapek... nie sfotografowałam. A szkoda!

Frekwencja dopisała, humory także, a i inwencji twórczej nie zabrakło.

Po raz kolejny (jak we Wrocławiu) wymieniałyśmy się kartami ATC i była z tego niezła zabawa.

Zrobiłam takie karty ;

A dostałam takie :
​

Warto też wspomnieć o nietypowym stoisku, na którym kupić można było rzeczy uszyte- lalki z kompletem ubrań, broszki, breloczki, kosmetyczki, torby etc.

IX Poznańskie Scrap Party było intensywne i , jak zwykle, zostawiło niedosyt.
Ile się jednak podziało podczas tych jedynie pięciu godzin jego trwania!!!
Czekam więc na spotkanie za rok, okrągłe bo dziesiąte!!!

Ostatnimi czasy najczęściej pokazywałam swoje prace z obszaru kart ATC, a prawie zupełnie odeszłam od malowania.
​Latem ubiegłego roku, razem ze swoja koleżanka z Krakowa - Ewą, malowałam kwiaty, fragmenty parku i Starego Miasta. Może warto do tego wrócić?

Uwielbiam impresje z podróży.
Te ze Skandynawii:

​Te z podróży Koleją Transsyberyjską :

Z wyprawy "Polskimi śladami po Paryżu" :

​

Moja seria : Wieże Wrocławia "

W ubiegłe lato malowałam z Ewą kwiaty i fragmenty Wrocławia :
To moje :
​

A to Ewy P. :

​

Kiedy tak przywołałam te obrazy, aż mnie palce zaswędziały, by do malowania wrócić. Może znów się uzbiera jakaś seria?
Pozdrawiam i zapraszam do komentowania :-)
​

Bardzo długo nie zaglądałam na tego bloga.
Zastanawiam się, czy ludzie jeszcze czytają blogi? oglądają obrazki, zdjęcia, filmy na nich umieszczone?
Nie wiem, ale od czasu do czasu mam tak wielką ochotę na podzielenie się tym, co robię, więc mogę nawet... pisać dla siebie :-)

Podczas tegorocznych, już XXI Dolnośląskich Warsztatów Craftowych organizowanych we Wrocławiu przez Kwiat Dolnośląski, jednym z punktów programu było wymienianie się kartami ATC. Co za szaleństwo i wyzwanie!!!
Udało mi się wejść w posiadanie 47 kart, a to oznacza, że tyle samo dałam innym.
Jeśli jednak myślicie, że w ten sposób moje zbiory się uszczupliły, to jesteście w błędzie. Nie dość, że przybyło mi owych 47 ATC, to nabrałam wiatru w żagle i nie mogę wyhamować, tylko cały czas robię nowe karty :-)

Ostatnio takie :

​

!!!
Niektóre z nich znalazły już nowy dom i zasiliły czyjąś kolekcję.
A propos kolekcji, ro skończyła właśnie CZWARTY album z kartami ATC i usilnie poszukuje kolejnego, na razie gromadząc nowe karty (własne i te z wymiany) w pudełeczku. Pudełeczko wygrałam w konkursie "AGATERII" na w/w warsztatach craftowych :-)

Są takie okresy, kiedy nie potrafie sie skupić na niczym innym i tylko robię karty ATC, ale ostatnio doszłam do wniosku, ze trzeba jednak zmienić formę aktywności... Przerzucam się na rysowanie i malowanie. Jak długo uda mi się omijać "przydasie " niezbędne do robienia kart ATC? To sie dopiero okaże!!!

A to ostatnio zrobione karty :
​

I jeszcze takie:

​

Czasem słyszę pytanie : Skąd bierzesz pomysły na te karty?
Z głowy i materiałów, jakie mam pod ręką. Czasem inspirują mnie karty innych kolekcjonerek, czasem wyzwania w grupach. Kocham to robić i nic na to nie poradzę :-)

Jeśli coś się Wam spodoba, albo będziecie mieć jakieś uwagi, zostawcie je, proszę , w komentarzach.
​Do następnego spotkania!!!

   Raz po raz zastanawiam sie nad tym, co może być inspiracją do tworzenia?
Na dobrą sprawę inspiracją, impulsem, motywacją może być wszystko: przyroda, nastrój, pogoda, dzieła innych, ciekawa wycieczka etc.
   W swoich skandynawskich podróżach spotkałam (po Sundbrun i Carlu oraz Carin Larssonach), ciekawe miejsce w stolicy Szwecji, Stockholmie.
Miejscem tym było Waldemasudde

   "Prins Eugens Waldemarsudde" to państwowa galeria sztuki położona na wyspie Djurgården w Sztokholmie.

 Kolekcja obrazów mieści się w willi księcia Eugena(Eugeniusza?), która po jego śmierci 1947 roku przeszła, na mocy sporządzonego przez niego testamentu, na własność państwa . Wraz z willą przekazał także kolekcje dzieł sztuki, obrazów i rzeźb.

  Książę Eugen sam był malarzem, studiował w Paryżu i w Stockholmie.
Bardzo cenił i wspierał młodych artystów, zwłaszcza skandynawskich,
był ich mecenasem, kupował ich obrazy i prezentował w swojej galerii, specjalnie na ten cel wybudowanym budynku.
Od 1997 roku budynek mieszkalny wzbogacił się o łącznik, dzięki czemu można wygodniej zwiedzać i dom i galerię.

   Książe Eugen gromadził swoje zbiory przez 60 lat. Dzieła kupowała bądź bezposrednio od artystów, bądź na różnych aukcjach.
W momencie , gdy zmarł kolekcja liczyła ok.3500 prac ponad 450 artystów, a dodatkowo składały sie na nia obrazy samego księcia (3200 sztuk)

Oprócz faktu, że dom jest teraz galeria sztuki, zachował się jego pierwotny klimat, zostały meble z wyposażenia, rzeźby w parku. Pomieszczenia maja specyficzny klimat i piękne światło, które dodatkowo podkreśla urok prac zdobiących ściany.
​

   Widok z okien  jest taki, że wcale nie dziwi temat prac samego księcia, który często malowała wodę i chmury.
Z prac księcia dziś najwyżej cenione są trzy: Wiosna (1891), Stary zamek (1893) i Chmura (1896).

Waldemarsudde nie leży na szlaku turystycznych wycieczek po Stockholmie.
Je​żeli jednak tam kiedyś pojedziecie, spróbujcie odwiedzić to miejsce i poczuć jego specyficzny klimat.

To pytanie męczyło mnie za każdym razem gdy wyciągałam sztalugi, podobrazia i farby i próbowałam narysować/namalować człowieka.

Postanowiłam więc nadrobić te braki i zapisałam się na kurs rysunku do "RYSOWNI", pracowni, która powstała w moim mieście.
Na cotygodniowych zajęciach próbuję zrozumieć istotę szczegółów anatomicznych, zasadę światłocienia, proporcje etc.
A takie wychodza z tego efekty :

​

Mam nadzieję, że stopniowo "ogarnę" temat i będę mogła wrócić do malowania.
​Już się z tego cieszę.

   "Zafiksowałam się" na tworzeniu tych małych form scrapowych, a na dodatek bardzo aktywnie włączyłam się w wymianę kart ATC z innymi scraperkami.
W efekcie... skończę niedługo trzeci album, a mój Pan Listonosz, częściej niż dotąd, odwiedza moja skrzynkę na listy.
​

Skąd czerpię inspirację?
Te karty powstały na przykład z zakładek do książek wysyłanych do mnie dwa razy do roku, razem z kartami świątecznymi, przez AMUN, Wydawnictwo Artystów Malujących Ustami i Nogami oraz motyli z naklejek ze sklepu papierniczego.

Podobnie powyższe syrenki, które wpadły mi w oko w ksiegarni, do tego odrobina gazy i już mamy morze.

   Różne zdarzenia okolicznościowe powodują, że szukam inspiracji w swoich "przydasiach", robiąc każdorazowo "kipisz" w swoich pudełkach i kopertach :-) Np. zbliżajace sie "Walentynki":

Czasem pomysły przychodzą jeden za drugi, czasem siedzę przy stole i się "zawieszam", czasem budzę się w nocy i robię godzinna przerwę w spaniu, by pomysł nie uciekł.
Te nocne, "wyśnione" pomysły potrafią być bardzo ciekawe:

​

   Inspiracją mogą być WYMIANY TEMATYCZNE, ogłaszane co miesiąc
​w grupach (np. "ArtGrupa ATC" czy  "ATC i inne drobiazgi")

   Źródłem pomysłów są też karty wysyłane przez inne scrapujące osoby.
Nie potrafię opisać , z jaką ciekawością wyjmuje ze skrzynki kopertę, ostrożnie ją w domu otwieram i znajduję karty z efektami, do jakich sama nie doszłabym. Bardzo wzbogacająca wymiana i kart i doświadczenia.
Przy okazji poznaję nowe osoby, ich codzienność (zajęcia, rodzina, choroby, miejsce, gdzie mieszkają). Nowe, nieznane światy!

   W ubiegłym tygodniu raz po raz wyciągałam takie niespodzianki ze skrzynki.
Dziękuję Pracowni przy Leśnej, Ani Shirley, Justynie G., Czarnej Damie, Kasi G.,Onice 27  oraz moim koleżankom z "Kwiatu Dolnośląskiego" : Ani K., Agnieszce C., Krulikowi, Dosi, Basi i Agusz.
Prace tych ostatnich pokażę w następnym poście.

Jestem ciekawa, czy ktoś z Was, oglądających i czytających, podzieli sie ze mną jakimiś refleksjami...Zapraszam!

W ostatnim okresie prawie zaprzestałam robienia kartek okolicznościowych. Ludzie nie wysyłają juz sobie życzeń pocztą. Maile, sms'y, media społecznościowe wyparły zupełnie te formę kontaktów.
Co jednak zrobić, gdy robienie takich prac w formie scrapbookingowej  sprawia mi wielka przyjemność?
​Znalazłam na to sposób... TWORZĘ KARTY ATC.

ARTIST TRADING CARD to jakby miniatura kartki pocztowej, tyle, ze
​w rozmiarze 8,9x6,4 cm (ok.3,5x2,5 cala), która pełni funkcje kolekcjonerskie.
W grupach (np. Art Grupa ATC czy ATC i inne drobiazgi)tworzy się kilka kart na wybrany temat i wymienia miedzy sobą. W ten sposób jeden temat przyjmuje postać różnorodnych form i pomysłów.
   Wymiana niesie za sobą konieczność ( a raczej możliwość) kontaktów
z innymi kolekcjonerkami, wysyłania listów, ozdabiania kopert, czasem drobnych upominków dołączanych do przesyłki (choć to ostatnie nie jest obowiązkowe).

Sama robię często karty bez wyzwań w grupie, dla siebie. Wybieram dowolny temat inspirowany sytuacją bądź urokiem papierów scrapowych, które najczęściej kupuje na zlotach craftowych.
W ten sposób "kanalizowałam emocje" w pierwszej fali pandemii covid (powstał z tego prawie "historyczny zapis"). Nie tylko jednak takie traumatyczne wydarzenia są motorem napędzającym pomysły. Twórcza wena przychodzi wraz z porami roku, spotkaniami, zdarzeniami radosnymi w rodzinie i wśród znajomych, spotkaniami z nimi, podróżami.

Te poniżej powstały podczas mojej podróży do Szwecji. Tworzyłam je ze spotkanych gazet, bo nie miałam swoich scrapowych materiałów.

Duża inspiracja sa dla mnie prace innych scraperek, zarówno tych z grup, do których należę, jak i zamieszczających swoje prace na Pinterescie.

Mój wpis zrobił się długi, więc zapraszam na jego druga część, którą zamieszczę wkrótce...

   Przeglądając ostatnio archiwum swojego bloga stwierdziłam, że w 2019 roku, gdy jeszcze nikomu nie śniło się o pandemii, a ja zyskiwałam zawodową wolność, marzyłam by wrócić do malowania, zacząć pisać o swoich podróżach, nauczyć się odnawiać stare meble, skończyć kurs fotograficzny, śpiewać w chórze, uprawiać ogródek, jeździć na rowerze i wykorzystać maszynę do szycia, która stała kilka lat nie używana...
(http://zuz-anna.weebly.com/blog/rok-2019-rokiem-zmiandla-mnie?)
   Minęło 3 lata, przewala się czwarta fala pandemii, a ja... większość z tych marzeń spełniłam.
    
     Maluję od 3 lat w pracowni krakowskiej artystki Katarzyny Bruzdy-Lecyk 
(Iluminatornia – Katarzyna Bruzda https://www.iluminatornia.pl),
 nawet miałam w Krakowie wernisaż w czerwcu tego roku.
      
   Od lata 2019 ( z przerwami na "lockdowny") śpiewam w chórze "Symfonia Śpiewaków", pod dyrekcja Sebastiana Sikory.
​
   Od trzech lat ,z różnym skutkiem, uprawiam swój mały ogródek przy domu, nie mówiąc o oranżerii w jaką zamienia się mój balkon i okna w mieszkaniu.
  
   Opisuję swoje podróże i wymieniam z Martą z" Heart Made Moments - pracowni ręcznie robionych albumów"  i jej dziećmi.

    Na maszynie poszyła moja siostra podczas pobytu u mnie.

    Został kurs fotograficzny i kurs renowacji starych mebli, ale przecież cos musi zostać!
​Mogę się więc czuć kobieta spełnioną!!!

Pandemia i wszystko, co się z nią, przez nią i wokół niej dzieje, nauczyły mnie nie przywiązywać się do planów, ale cieszyć z każdego dnia - gdy świeci słońce, ale też , gdy pada (bo mogę posiedzieć w ciepłym domu z książką).
​Oczywiście martwi mnie to, co się w świecie bliskim i dalekim dzieje, ale robię to, na co mam wpływ i jakąkolwiek sprawczość.
To bardzo niepopularne hasło wróciło do mnie z czasów, gdy uczyłam się "trenerskiego rzemiosła"... "sieję dobro wokół siebie". Pomagam, jeśli mogę pomóc, uśmiecham się do ludzi, powstrzymuje się od natarczywych uwag (np. gdy ludzie nie noszą masek).
​Jestem naiwna? To nie jest "sianie dobra"? Co w takim razie nim jest?

Chór "Symfonia Śpiewaków"

   Tuż przed kolejnym lockdownem udało mi się , dosłownie "rzutem na taśmę", odwiedzić Pawilon Czterech Kopuł we Wrocławiu, gdzie swoje miejsce znalazło Muzeum Sztuki Współczesnej.
   Nie da się ukryć, że wszystkie warsztaty malarskie, jakie zaliczam w czasie pandemii, owocują innym spojrzeniem na sztukę. Zwłaszcza na sztukę abstrakcyjną. nie jest to już coś niezrozumiałego, wizja malarska czy rzeźbiarska, w której trudno mi odnaleźć było sens.
   Tym razem chciałabym się podzielić  obejrzanymi zasobami, będąc ciekawa, jak wy, moi potencjalni czytelnicy, na te prace zareagujecie.
- Czy do Was będzie taki rodzaj sztuki przemawiał?
- Czy znajdziecie w nich źródło inspiracji? spokój albo przeciwnie- niepokój?
- Czy będzie do Was przemawiać wizja autorów, którzy czasem nadają swoim pracom tytuły, a czasem tylko je numerują?
​Będę wdzięczna za wszelkie komentarze.

 Poza obrazami wiele w tym muzeum prac innego typu:

Ciekawa jest także architektura samego miejsca:

Dobre światło, otwarte przestrzenie...
​Dodatkowo uruchomiono wystawę czasową :

Warto jeszcze wspomnieć, że Pawilon Czterech Kopuł" usytuowany jest w pięknej okolicy, w pobliżu Hali 100-lecia:

Gdy wreszcie cofną obostrzenia, mogę polecić wizytę we wspomnianym muzeum i jego okolicy.

   Zaczęłąm ten wpis na wiosne ubiegłego roku.
Od tamtej pory w moim szkicowniku przybyło portretów, mniej czy bardziej udanych prób, ale wciąż nie jest to jeszcze to, do czego dążę.
Szkoda jednak, by tego wpisu nie wykorzystać. Pisany rok temu, ale wciąż aktualny :-)
   
Marzec 2021.
​Już ponad rok trwa pandemia i związane z nią ograniczenia.
Mało wychodzę z domu, bo pogoda raczej nie zachęca do spacerów.
Odwiedzin brakuje. Wyjścia do kina, teatru, na koncert, czy po prostu na filiżankę kawy... także.
Lockdown raz jest wprowadzany, raz luzowany. Nadzieja, że zostanie cofnięty zupełnie... już nie podtrzymuje na duchu.
Ludzie pracują w domach. Dzieci nie chodzą do szkoły ani przedszkola.
Na ulicach na ogół ludzie stosują dystans i noszą maseczki, ale oczywiście nie wszyscy, a jeszcze niektórzy tylko dla pozoru, nie zakrywając dostatecznie ust, a przede wszystkim nosa.

    Przywołuję więc nadal znajomych, przyjaciół i rodzinę, usiłując utrwalić ich portrety. Skutek jest różny, podobieństwo umowne, ale "jestem wśród ludzi"

Osoby portretowane rzadko rozpoznają się na moich obrazkach, ale mnie sprawia taka przyjemność ich malowanie, że podobieństwo jest rzeczą mniej ważną. W końcu cały czas się uczę.