Miałam nadzieję że jak zaczynam robić kartki niedługo po Wszystkich Swiętych, to do tego czasu narobię ich ze 100, ale jakoś tak... nie wyszło.
O kartkach jeszcze napiszę i pokażę ich kilka, ale teraz "na tapecie" GRUDNIOWNIKI.

Co to jest?
Grudniownik to skrzyżowanie dziennika, albumu, scrapa.
Ma tyle postaci, ilu twórców, a nawet twórcy co roku tworzą inna formę.
Ideą podstawową jest utrwalanie dzień po dniu całego miesiąca od 1-31 grudnia ( niektórzy dokumentują tylko czas do Swiąt, ale wtedy to nie Grudniownik, a Adwentownik, a Kalendarze Adwentowe robi się jeszcze inaczej.

W ramach prototypów przygotowywanych na warsztaty, zrobiłam album zatytułowany "DOM". Dla niektórych moich znajomych budowanie Art yornalu jest nieporozumieniem, bo "ani tego sprzedać się nie da, ani nie jest to klasyczny album, ani na prezent się nie nadaje...", ale :

• Czy wszystko zawsze musi mieć walor użytkowo-praktyczny?
  
• Czy wszystko musi się "dać sprzedać"?
• Gdzie sama przyjemność w tworzeniu?
• To przecież "tylko" (?) miejsce, gdzie można dać upust pomysłom, które są  ciekawe? nowe? inspirujące?
  

Z takimi pytaniami w głowie i sercu prezentuję art yournal...

No to jak?  Warto coś takiego robić? Można robić coś dla samej przyjemności tworzenia?

Siedząc przed ekranem zadaje takie pytania sobie , ale i Wam wszystkim, któryz tu zaglądacie. Może mi ktoś odpowiedzieć na te wszystkie pytania?

    Zapomniałam napisać, że na Zlocie, o którym wspominam ostatnio, odbywały się różnorakie konkursy.
Wzięłam udział w dwóch : praca z liściem w temacie i origami...
Nawet udało mi się dostać nagrodę!
     A konkurencja, zwłaszcza w temacie jesienno-liściastym była duża.
Poniżej przykłady (chyba nie wszystkie):

    A moje prace wyglądały tak :l

Fajna zabawa i wyzwanie.  Może zacznę częściej brać w nich udział???

     Pod takim szyldem zaczęła się kolejna edycja pokazów, warsztatów, prezentacji i zakupów.
                Trzecie w tym roku takie spotkanie organizowane przez "Kwiat Dolnośląski"


    Przyznam, że wyzwań coraz więcej. Trudno wybrać warsztaty, bo wszystkie bardzo ciekawe, a doba ma tylko tyle godzin, ile ma. Przyjęłam strategię, że powtarzam tylko warsztaty, które SZCZEGÓLNIE mi sie podobały, a za każdym razem próbuje jeszcze czegoś innego.
      Tym razem mogłam więc :

1. Mediować z Aidą.
Ten obszar jeszcze zgłębiam, ale już przygotowałam blejtram na kompozycje własnego pomysłu...

2. Konstruować albumy z Zuzą (ten zielony w fazie koncepcji kolorystycznych, pozostałe to dokończone albumy z poprzednich warsztatów).
Zuza zawsze zaskakuje nowymi pomysłami, a ma ich niesamowitą ilość. I jeszcze materiały na warsztaty umieszcza we własnoręcznie uszytej torbie!!!

3. Budować domek świąteczny z Olgą.
     Domek miał też wariant Halloweenowy i wtedy te wszystkie wieżyczki miały większą rację bytu . w tym wydaniu trochœ to przypomina... kościółek?
Nie znalazłam dla porównania tego "zamku, w którym straszy"...

5. Sama prowadziłam pokaz malowania i wyklejania mandali nitką z karbowanej bibuły.

Frekwencja była spora.
Z przyjemnością muszę też stwierdzić, że malowaniu nie oparli się nawet panowie - wystawcy, którzy zaciekawieni przyglądali się naszym  próbom i nabrali sami ochoty na spróbowanie...

6. Zupełnie niespodziewanie trafiłam do "Czarnych Myszy" i zaraziłam się   szydełkowaniem.    Powstanie z tego koszyczek - "łóżeczko dla moich kotów". na razie w fazie tworzenia.

7. Z Cynka robiłam też  kartkę świąteczną w pudełeczku.
Chyba jedyna rzecz, która udało mi się zacząć i skończyć na warsztatach .


8. Byłam też na warsztatach koralikowych z Danusią/Gosią, ale :

• nie mam żadnych zdjęć;
• nie nauczy łam się nanizywać sekwencji koralików do bransoletki, bo zwyczajnie nic nie widziałam - za ciemno, za drobne elementy;
• SPRÓBUJĘ INNYM RAZEM. Prowadząca obiecała udzielić mi "prywatnej lekcji".

Przyznacie, że po tym "twórczym zawrocie głowy", trudno przejść do zwykłej codzienności. Mam wiele rzeczy do skończenia, wiele nowych pomysłów i inspiracji.
A to były tylko trzy dni, a właściwie 2,5!
Dzięki , Dziewczyny, dzięki Kruliku, dzięki tym, od których mogłam się uczyć  i z którymi mogłam się bawić.

           Bardzo przepraszam tych wszystkich, którzy zaglądając TU, nie znaleźli przez tak długi czas żadnego wpisu.
"Wcięło mnie".
Życie wciągnęło i pociągnęło swoją intensywnością.
Nie wydarzyło się nic, co by mnie tłumaczyło, ale PRZEPRASZAM!

Zanim wrócę do września, bo do niego wrócić warto... kolejna podróż, czyli ahoj, Przygodo!!!
      Wiadomo już gdzie mnie tym razem poniosło?

STOLICA, nasza! Z wieży widokowej Pałacu Kultury nie widać żadnych protestów ani protestujących, spaliny nie śmierdzą, a czas oczekiwania do windy skutecznie ćwiczy cierpliwość.
Dalej brakuje mi jakiegoś perspektywicznego planu zagospodarowania miasta. Dalej rosnące wieżowce dają poczucie chaosu, ale...ogólny  ogląd  mam!

A sprowadziła mnie do stolicy wystawa poświęcona" Tytanicowi", który zatonął po zderzeniu z górą lodową, w swoim dziewiczym rejsie z Europy do Stanów Zjednoczonych, chociaż był wspaniały, bogaty
i na ówczesne czasy nowoczesny.
   Niektórzy mówią, że życzenia "żebyś był młody, zdrowy i bogaty" nie są do końca możliwe, bo pasażerowie "Titanica" tacy byli... zabrakło im jednak SZCZĘŚCIA!

  Nam wyprawa się udała, a w jakich nastrojach wracałyśmy, niech świadczy zdjęcie powyżej.

Do zobaczenia wkrótce! Postaram się uzupełnić braki bieżące w informacjach.

Ta jeszcze piękna, złota.
W okolicy zażółciło sie i zaczerwieniło.
Niektóre fragmenty udało mi się uchwycić...

                                                           Po spacerze w takiej okolicy od razu poprawia się nastrój, nieprawdaż?